کد مطلب:173338 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
نامه امام به جمعی از شیعیان کوفه
سیدالشهداء نامه ای به جمعی از شیعیان كوفه از جمله سلیمان بن صرد خزاعی، مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد و عده ای دیگر از محبان و شیعیان نوشت و آن فرمان را به وسیله ی قیس بن مسهر به كوفه ارسال كرد.
قیس نزدیك كوفه رسیده بود كه حصین بن نمیر، مأمور ابن زیاد، او را دید. خواست او را بازرسی كند.
قیس نامه ی امام علیه السلام را پاره كرد و حصین او را نزد عبیدالله ابن زیاد برد.
عبیدالله پرسید: كیستی؟
قیس پاسخ داد: از شیعیان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام و فرزندان او هستم.
عبیدالله گفت: چرا نامه را پاره كردی؟
قیس گفت: تا از مطلب آن مطلع نشوی!
ابن زیاد گفت: نامه از جانب چه كسی و برای چه كسی بود؟
قیس گفت: از ناحیه ی مقدسه ی امام حسین علیه السلام به جمعی از اهل كوفه صادر شده، كه نام های آنان را نمی دانم.
عبیدالله بن زیاد غضبناك شد و گفت:
به خدا قسم، تو را آزاد نمی كنم! یا نام آنان را بگو و یا این كه بر فراز منبر برو و به حسین بن علی و پدرش دشنام و ناسزا بگو! در غیر این صورت، تو را با شمشیر قطعه قطعه می كنم!
قیس گفت: از ناسزا گفتن بر حسین علیه السلام و پدر و برادر او، مضایقه ندارم!
سپس بالای منبر آمد و پس از حمد و ثنای خداوند، بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم درود فرستاد و برای علی بن ابی طالب و حسن و حسین علیه السلام بسیار طلب رحمت كرد و بر عبیدالله بن زیاد و پدرش و بر سركشان بنی امیه، لعنت گفت. پس از آن گفت:
ایها الناس! انا رسول الحسین بن علی الیكم، و قد خلفته بموضع كذا و كذا فأجیبوه؛ ایها الناس! من فرستاده ی حسین علیه السلام به سوی شما هستم و او در فلان زمین است، به سوی او روید و او را یاری كنید!
این خبر به ابن زیاد رسید. دستور داد او را بالای قصر دارالاماره به زمین انداختند و به شهادت رسید.
قیس نزدیك كوفه رسیده بود كه حصین بن نمیر، مأمور ابن زیاد، او را دید. خواست او را بازرسی كند.
قیس نامه ی امام علیه السلام را پاره كرد و حصین او را نزد عبیدالله ابن زیاد برد.
عبیدالله پرسید: كیستی؟
قیس پاسخ داد: از شیعیان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام و فرزندان او هستم.
عبیدالله گفت: چرا نامه را پاره كردی؟
قیس گفت: تا از مطلب آن مطلع نشوی!
ابن زیاد گفت: نامه از جانب چه كسی و برای چه كسی بود؟
قیس گفت: از ناحیه ی مقدسه ی امام حسین علیه السلام به جمعی از اهل كوفه صادر شده، كه نام های آنان را نمی دانم.
عبیدالله بن زیاد غضبناك شد و گفت:
به خدا قسم، تو را آزاد نمی كنم! یا نام آنان را بگو و یا این كه بر فراز منبر برو و به حسین بن علی و پدرش دشنام و ناسزا بگو! در غیر این صورت، تو را با شمشیر قطعه قطعه می كنم!
قیس گفت: از ناسزا گفتن بر حسین علیه السلام و پدر و برادر او، مضایقه ندارم!
سپس بالای منبر آمد و پس از حمد و ثنای خداوند، بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم درود فرستاد و برای علی بن ابی طالب و حسن و حسین علیه السلام بسیار طلب رحمت كرد و بر عبیدالله بن زیاد و پدرش و بر سركشان بنی امیه، لعنت گفت. پس از آن گفت:
ایها الناس! انا رسول الحسین بن علی الیكم، و قد خلفته بموضع كذا و كذا فأجیبوه؛ ایها الناس! من فرستاده ی حسین علیه السلام به سوی شما هستم و او در فلان زمین است، به سوی او روید و او را یاری كنید!
این خبر به ابن زیاد رسید. دستور داد او را بالای قصر دارالاماره به زمین انداختند و به شهادت رسید.